“Η πραγματική υπομονή είναι να αισθάνομαι ενοχή για την κατάσταση του και να τον πονάω.
Αυτό έχει πολλή ταπείνωση και αγάπη, και τότε δέχομαι την Χάρη του Θεού και βοηθιέται και ο άλλος”. (άγιος Παΐσιος)
Όταν αγαπάς, δεν υπομένεις
όποιον και ό,τι αγαπάς…
Όταν αγαπάς,
κινείσαι ελεύθερα, με χαρά
και πρώτα η δική σου ψυχή αναπαύεται και χαίρεται…
Επομένως, όταν λέω ότι “πρέπει να κάνω υπομονή”
μήπως πρέπει πρώτα να δω εάν όντως αγαπώ αληθινά
.
Πρόσφατα Σχόλια