(μια όμορφη παρομοίωση για την μετάνοια, από τον Ευεργετινό)
«Η μετάνοια αναγεννά τον αμαρτωλό σαν να είναι νήπιο και τον ανατρέφει όπως μια φιλόστοργη μητέρα το παιδί της.
Όσο χρόνο το βρέφος βρίσκεται στην αγκαλιά της μητέρας, εκείνη το προφυλάσσει από κάθε κίνδυνο εκ του πονηρού.
Όταν το βρέφος κλαίει, το ταΐζει.
Αν εκείνη εξακολουθεί να δυστροπεί, το «ραπίζει» ελαφρά, ανάλογα με την αντοχή του, για να δεχτεί το γάλα και να μην είναι ανυπότακτο.
Κι αν το βρέφος συνεχίζει να κλαίει, η μητέρα το χορεύει, το φιλά και το περιποιείται με κάθε τρόπο, μέχρις ότου δεχτεί την τροφή.
Ο πατέρας δεν το μαλώνει που δεν εργάζεται, γιατί ξέρει ότι είναι μικρό και δεν έχει δύναμη.
Οι γονείς, λοιπόν, του βρέφους μακροθυμούν απέναντί του μέχρι να μεγαλώσει.
Και εμείς ας φροντίσουμε να παραμείνουμε υπό την σκέπη της μετανοίας, για να μάς αναθρέψει.
Ας υποφέρουμε τον ελαφρύ ζυγό τη ια να μάς διαπαιδαγωγεί, έως ότου αναγενηθούμε με τη βοήθεια της ‘Ανωθεν Χάριτος».
από το βιβλίο: Αββά Ησαΐου, Ευεργετινός, τόμος Α΄
αντιγραφή από το περιοδικό «Αγία Λυδία» . τεύχος Οκτωβρίου 2018
για την αντιγραφή: «ιστολόγιο Οικογένεια- μια γωνιά του παραδείσου»
πίνακας της Kattie m. Berggren από :kmberggren.com
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 