Φεύγε… και σώζου!

 

Σκεφτόμουν…

πόσος χρόνος σκορπισμένος

πόσες ανώφελες ώρες συζητήσεων

πόσοι άσκοποι διαπληκτισμοί

κουβέντες ατέλειωτες

σχόλια γραμμένα σε κάθε μέσο κοινωνικής δικτύωσης…

Πόσες ώρες σπαταλημένες κυριολεκτικά 

χωρίς αποτέλεσμα

πόσος κόπος και μόχθος ψυχικός και νοητικός…

 

Ο Μέγας Αρσένιος είχε λάβει την απάντηση,

 σε έναν προβληματισμό για τον παραμονή του στον κόσμο:

«Φεύγε και σώζου».

 

Φυσικά και δεν είμαι στα μέτρα του

ούτε είναι ίδια η θέση μου.

Όμως…

από την έρημό του, ασκώμενος ο ίδιος,

δεν ωφέλησε πολύ περισσότερο τους συνανθρώπους του;

Από αγάπη κινούμενος, εδώθηκε ολοκληρωτικά

στην επικοινωνία με τον Θεό

και το όφελος όσων η χάρις του ήλκυε κοντά του

ήταν πολλαπλάσιο σε σχέση με την βοήθεια που θα μπορούσε να ασκήσει

παραμένοντας εν τω κόσμω.

 

Σκεφτόμουν…

πόσο σκορπίζω ψυχικά και πόσος ο περισπασμός

με τα πολλά εξωτερικά ερεθίσματα

με τις πολλές νέες ειδήσεις

με το πολύ «χάζεμα» δεξιά και αριστερά…

 

Άνθρωπος που δεν μπορεί να βάλει σε σειρά τον εαυτό του,

ας ξεχάσει ότι μπορεί να βοηθήσει τον διπλανό του…

Για τον εαυτό μας θα δώσουμε πρώτα λόγο, εν ημέρα Κρίσεως

και για την οικογένειά μας.

 

Όχι, δεν σημαίνει αδιαφορία για τους άλλους.

Οφείλουμε να βοηθούμε, αλλά κυρίως πνευματικώ τω τρόπω.

Μεγαλύτερη δύναμη από την προσευχή υπάρχει..;.

 

Μήπως προσπαθείς να αυτοπροβληθείς μέσα από την έκθεση στο κοινό

και όχι να δώσεις Χριστό στους πεινώντες πνευματικά αδελφούς

και μήπως να γεμίσεις δικά σου «κενά ζωής» ;

 

Και να θυμάσαι και αυτό:

«τω αιτούντι σου δίδου».

Μην ψαχνεις να βρεις ανθρώπους…

εκείνοι θα σε βρουν αν σε χρειαστούν.

Τότε να τους  δεχτείς και να τους δώσεις ό,τι καλύτερο:

τον χρόνο σου , την προσοχή σου και την προσευχή σου.

 

Αλεξάνδρα Χ. Τ.

 

«παρακαλείτε, παρακαλείτε τον λαό μου, λέγει ο Θεός» (προφ. Ησαΐας).