(λίγες σκέψεις γραμμένες βιαστικά, σε μια μικρή ανάπαυλα μέσα στην «ασταμάτητη» ροή της καθημερινότητας)
.
Ξεκίνησε άλλη μια σχολική χρονιά
με χαρά και ενθουσιασμό, με καλή διάθεση από τα παιδιά
αλλά και με διάφορους προβληματισμούς και δυσκολίες,
που προκύπτουν καθημερινά και απρόοτα
και που μάς θέλουν συνεχώς σε δράση και αγώνα…
(Λες και θα εξέλειπαν ποτέ οι αντιξοότητες…)
.
Προβληματισμοί με τα βιβλία των παιδιών (και δη των Θρησκευτικών)
δυσκολίες με τις μετακινήσεις τους (δεν παρέχονται μέχρι στιγμής σχολικά λεωφορεία για κάποια παιδιά)
προσπάθεια να βολευτούν χρονικά οι εξωσχολικές τους δραστηριότητες
ενώ παράλληλα «τρέχει» η καθημερινότητα που είναι ήδη φορτωμένη με πολλά και δεν υπάρχει «χείρα βοηθείας» …
.
Κάθομαι και σκέφτομαι:
Όσο και να σκάσεις, όσο και να αγχωθείς, όσο και να προβληματίζεσαι και να «αρρωσταίνεις» ,
άκρη δεν θα βγάλεις…
Ένα κουβάρι όλα και ένα χέρι χρειάζεται να λύσει τους γρίφους, να κόψει τον Γόρδιο δεσμό
και να βάλει μια σειρά την ζωή μας…
.
«Πίστη χρειάζεται» όπως μου είπε ο σύζυγος
που ακούει συχνά πυκνά τις έγνοιες μου…
Πίστη… τι άλλο μάς μένει;
.
Τότε όλα ελαφρώνουν, όταν τα καταθέτω Αλλού…
Τότε ηρεμώ και γαληνεύω…
Υπάρχει μια στοργική Μάνα, πρόθυμη να με ακούσει και να μου συμπαρασταθεί ανά πάσα χρονική στιγμή…
και ένας Πατέρας, πάντα δίπλα μου, διακριτικά με περιμένει να Του ζητήσω βοήθεια…
Ας τα θυμάμαι αυτά, για να μην πελαγώνω και να μην προσπαθώ εγωιστικά να τα βολέψω όλα μόνη μου…
Ας προσέχω και τι υπόδειγμα δίνω στα παιδιά… να με θυμούνται να αγωνίζομαι με χαμόγελο και να μην τα βάζω κάτω, μπροστά στις φουρτούνες της ζωής…
.
Έχει ο Θεός!
Εμείς θα κάνουμε τον αγώνα μας και, όσα δεν μπορούμε να τακτοποιήσουμε και να τα αλλάξουμε μόνοι μας, ας τα αφήσουμε ταπεινά στα χέρια Του…
με την αγάπη μου,
Αλεξάνδρα Χ. Τ. 19/9/2017
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 
Ti omorfa kai alithina ta perigrafeis Alexia.Se katalavainw kai se niwthw parolo pou de se ftanw se pisti kai stis ennoies pou exeis me ta paidakia sou.Pisti xreiazetai panw apo ola kai enapothesi ekei yila olwn twn agwniwn mas.Poses fores pelagwnw kai gw mesa stin kathimerinotita kai poses fores pianw ton eauto mou na gogguzei kai na dysanasxetei…kai akouw kai to megalo mou gio na mou leei..’mama giati de gelas?mama pali lupimeni eisai?’ eikona apotharruntiki kai flasfimi tha lega..O Theos na mas dinei dynami pisti elpida kai na mas sygxwrei gia ayta ta pathi mas.(me trwei kathimerina ayti i eikona pou afinw sta paidia mou,maxi dinw kathe mera na eimai iremi kai galinia,oi ptwseis omws kathimerines/as anaplirwnei i Panagia kai as mas sygxwrei o Kyrios,to xw proswpika anagki megali).Kali arxi se olous!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Συνεχής ο αγώνας, Γεωργία μου…
οι πτώσεις μας ας φέρνουν ταπείνωση, που ελκύει την χάρη του Θεού…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πόσο ανακουφιστικά όλα αυτά ύστερα από μια δύσκολη μέρα….σπίτι, τέσσερα παιδια, δουλειά…
Η μόνη μας ελπίδα η πίστη….
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Εύχομαι να έχεις δύναμη που θα αντλείς από την Πίστη, Βασιλική μου,
για να ανταπεξέρχεσαι στους πολλαπλούς ρόλους σου με ηρεμία και χαρα΄.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι Αλεξια μου,το κανω κι εγω.
Αγχωνομαι και τυραννιεμαι για ολα και προσπαθω να τα λυσω και παιδευομαι και δυσανασχετω…»ενος δε εστι χρειαν»…
Ο δικος μου συζυγος λοιπον μου λεει «ενταξει, ασε και κατι στο Θεο!Ολα εσυ θα τα λυσεις?
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Κρατώ τα λόγια του συζύγου σου, Παρασκευή μου…
(να δούμε πότε θα βάλω μυαλό, γιατί τα λόγια εύκολα, αλλά
«ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται»…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάντα όσα γράφεις είναι έμπνευση για μένα!να είσαι καλά και να συνεχίσεις με χαμόγελο!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δέσποινα, με συγκινείς…
σε ευχαριστώ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Εμείς θα κάνουμε τον αγώνα μας και, όσα δεν μπορούμε να τακτοποιήσουμε και να τα αλλάξουμε μόνοι μας, ας τα αφήσουμε ταπεινά στα χέρια Του…»
Κρατώ αυτά τα λόγια σου Αλεξία μου,για να με βοηθούν κι εμένα όταν στριμώχνομαι και με καταβάλλει το άγχος!Σ’ευχαριστώ,την αγάπη μου!…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο