Αφορμές για ταπείνωση… και προσευχή

 

Ίσως κάποιες φορές

χρειάζεται κάτι έντονο

για να μάς ξυπνήσει

και να μάς βγάλει από το όνειρο της “αυτάρκειας”

που μας νανουρίζει

με τα  πλάνα λόγια του ο εγωισμός.

.

Να μας θυμίσει ότι από Αλλού

έχουμε πάντα ανάγκη

και εκεί να στρεφόμαστε καθημερινά

Εκείνον να ευχαριστούμε και να δοξάζουμε

πριν φτάσουμε στο σημείο να χάσουμε

όσα θεωρούμε ως “δεδομένα” και κεκτημένα

με τον δικό μας κόπο,

ως δικά μας επιτεύγματα

ή δεν τα εκτιμούμε ιδιαίτερα

.

Ίσως κάποιες φορές

να χρειάζεται να φάμε τα μούτρα μας

για να κλονιστεί λίγο ο ναρκισσισμός μας

και να ταπεινωθούμε

έστω εξ ανάγκης

γιατί αν δεν σκύψουμε

δεν πρόκειται να στραφεί προς τα Ψηλά

το βλέμμα μας και η καρδιά μας…

.

Επιτρέπει και ο Θεός τις πτώσεις

για όφελος της ψυχής μας.

Αλλά πολύ συχνά

η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά εμάς

για τις δικές μας αποφάσεις

και αξίζει να υποστούμε

τις συνέπειες των πράξεών μας

ταπεινά και υπεύθυνα…

.

Είναι οι δυσκολίες που μάς στρέφουν

προς την προσευχή

που διαφαίνεται ως η μόνη λύση

όταν όλες οι δικές μας προσπάθειες

αποβαίνουν μάταιες και άκαρπες.

.

Τότε αιτούμαστε την Χάρη

και λαμβάνουμε το δώρημα

“προς το συμφέρον της αιτήσεως”.

 

Αλεξάνδρα Χ. Τ.

 

 

σχετική ανάρτηση:

Κάθε μέρα, νέα αρχή…