Τέσσερις μέρες στο νοσοκομείο…

 

Όταν αναπάντεχα βρεθείς με το μικρό σου στο νοσοκομείο…

τότε τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τι νιώθει η ψυχή της μάνας

που μένει δίπλα στο παιδί

και ζει πολλαπλά τις αγωνίες και την έγνοια του

μέχρι να γιάνει και να επιστρέψουν γεροί στο σπίτι…

.

Αφήνουν χαρακιά στην ψυχή αυτές οι μέρες

και δεν είμαι έτοιμη ακόμα να γράψω εδώ μέσα πολλἀ

γιατί οι σκέψεις και οι μνήμες είναι νωπές και πονούν ακόμα πολύ…

.

Μάλλον όμως θα επιστρέψω σύντομα στο θέμα αυτό

γιατί είναι καλό, μαζί με τις όποιες αντιξοότητες,

να θυμόμαστε και την δύναμη και την ελπίδα που νιώθει η ψυχή

σε εκείνες τις βαριές στιγμές

και της δίνουν το κουράγιο και τα εφόδια για να αντέξει…

.

Είναι και τα πρακτικά θέματα που τριγυρίζαν στο μυαλό μου:

τι κάνει πίσω στο σπίτι το μικρό το άλλο,

που θηλάζει ακόμα και στερείται την αγκαλιά της μαμάς και το γάλα της;

(είναι θέμα δύσκολο πρακτικά, και θα ήθελα να καταγράψω την εμπειρία μας,

γιατί απασχολεί αρκετές μητέρες).

Τα μεγάλα παιδιά,  που ετοιμάζονται για εξετάσεις;

Εκείνο το ραντεβού με τον οδοντίατρο, που πρέπει να πάει το άλλο;

Και πολλές άλλες εκκρεμότητες, που πρέπει να διευθετηθούν…

Ελἀχιστης σοβαρότητας, μπροστά στο θέμα της υγείας του μικρού που νοσηλεύεται

αλλά και πάλι, σε μια μεγάλη οικογένεια, όταν λείψει η μάνα, το σπίτι χάνει την σειρά του…

.

 

Δόξα τω Θεώ, είμαστε πλέον σπίτι μας,

υγιείς,

και αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία.

.

Αντιγράφω μόνο κάποιες σημειώσεις που είχα μοιραστεί με τους φίλους μου

εκείνες τις ημέρες στον προσωπικό μου λογαριασμό :

.

Έγραψα την Κυριακή 14 Μαϊου:

 

Γιορτή της Μητέρας σήμερα…

Γιορτάζω ( ; ) και εγώ μόνη μου
Μόνο με ένα μου παιδί
Σε μια καρέκλα νοσοκομείου
Δίπλα σε ένα κρεβατάκι
Μετρώνοντας ανάσες και θερμοκρασίες
Αγωνιώντας και προσευχόμενη
Με δύναμη στην ψυχή παρόλη την κούραση που μου τυραννά το σώμα
Με ελπίδα και προσμονή
Ότι αύριο θα μπορώ να του απαντήσω θετικά στην απάντηση που τον απασχολεί:
» πότε θα πάμε στο σπίτι;»
Και ο ορός που το καθηλώνει θα βγει
Μαζί με την βελτίωση της υγείας του
Και προς ανακούφιση όλων μας

Χρόνια μας πολλά
Η Μεγάλη Μητέρα να μάς δίνει αντοχές και φώτιση
Και δύναμη σε ό,τι προκύψει

Να πορευόμαστε μαζί τους στο δρόμο της ζωής…

Για πάντα μαζί!

(Υγ Μάλλον δεν είναι κάτι σοβαρό , θέλει το χρόνο της η ίωση για να ξεπεραστεί και να συνέλθει το παιδί).

.

.

 

Και την ημέρα που πήραμε εξιτήριο , Τετάρτη 17 Μαϊου:

Παίρνουμε εξιτήριο!
Δόξα τω Θεώ, πέρασε πολύ ανώδυνα και αυτή η περιπέτεια

( ίωση ανωτέρου αναπνευστικού που- ευτυχώς- δεν εξελίχτηκε σε πνευμονία).

Σάς ευχαριστούμε θερμά όλους για την αγάπη σας και τις προσευχές σας…
ένιωθα να μάς συνοδεύουν αυτές τις άχαρες μέρες,

που μόνο η ελπίδα στο Θεό και στους αγίους μας

δίνουν κουράγιο και δύναμη να ανταπεξέλθεις σε όλη την ταλαιπωρία και την αγωνία…

Χριστός ανέστη!

 

 

 

με πολλές ευχές για υγεία και κάθε καλό στις οικογένεειές σας

Αλεξάνδρα Χ. Τ.