Άγγελος μετράει τα βήματά σου, Μητέρα!…

(από τα πρώτα κείμενα που είχα γράψει…)

αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες…και σε όσους τις στηρίζουν!

Μεσημέριασε πια και η Ελένη είναι ήδη κατάκοπη. Από την ώρα που σηκώθηκε το πρωί, στιγμή δεν έχει σταματήσει. Λες και κοιμήθηκε πολύ το βράδυ; Το μικρούλι ήταν ανήσυχο, τα δοντάκια του το ενοχλούν και θέλει παρηγοριά. Και αφού ξημέρωσε και η σημερινή μέρα, ανάσα δεν έχει προλάβει να πάρει.

Μα έχουν τελειωμό οι δουλειές του σπιτιού; Όχι ότι έχει τελειομανία με τις δουλειές του σπιτιού η Ελένη, το κάθε άλλο. Αλλά τόσα ρουχάκια να πλυθούν ,τόσα στοματάκια να χορτάσουν… Είναι και το μωράκι της, ου θέλει και αυτό τα δικά του: έχει ανάγκη τη μανούλα του: να το θηλάσει, να το πλύνει, να το παίξει, να το νανουρίσει…

Τα δυο μικρότερα που μένουν σπίτι, μια παίζουν, μια μαλώνουν… και πρέπει να τα απασχολεί, αλλά και να κάνει και το δικαστή στις μικρές διαμάχες τους…

 

Και τα άλλα που πάνε στο σχολείο… για εκείνα έχει την περισσότερη έννοια. Δεν είναι μόνο τα διαβάσματα, τα φροντιστήρια, τα τρεξίματα. Τόσα χρόνια κόπιασε να τα μεγαλώσει , να τους μεταδώσει την Πίστη και αξίες για την ζωή, και φοβάται μην της τα κλέψει ο  κόσμος και το κακό… Έχει ο Θεός, στην Παναγία προσπαθεί να τα εμπιστευτεί…

Είναι και η πεθερά της, που μένει από κάτω και θέλει και αυτή βοήθεια, γέρασε πια, στη νύφη της στηρίζεται από τότε που χήρεψε, μια που έχει έναν μόνο γιο… παραξένεψε καθώς γέρασε, γλυκιά κουβέντα δύσκολα λέει, αλλά τι να κάνεις, μάνα της είναι και αυτή…

Οι δικοί της μακριά στο χωριό, λίγες φορές το χρόνο τους επισκέπτονται και την βοηθούν, τότε μόνο που τους το επιτρέπουν οι γεωργικές εργασίες.

Ο άντρας της νωρίς φεύγει για το μεροκάματο και αργά γυρνά. Δυο δουλείες κάνει για να συντηρεί την μεγάλη του οικογένεια Ας είναι γερός, η αγάπη του και η έννοια που της δείχνει την στηρίζουν… ο ένας στηρίζει τον άλλο, πραγματικοί σύζυγοι, μαζί στον ζυγό της οικογένειας… αλλά στα καθημερινά ο άντρας της εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να συμμετέχει και να βοηθά.

Ας είναι καλά και οι δυο φίλες της που την στηρίζουν, έστω με ένα τηλεφώνημα, με μια καλή κουβέντα. Στο ίδιο στάδιο αγωνίζονται και εκείνες και αλληλοβοηθιούνται με την επικοινωνία και με την προσευχή που η μια αναπέμπει για την άλλη…

******************

Μόνη της η Ελένη παλεύει με το νοικοκυριό και τα ο μεγάλωμα των παιδιών καθημερινά, με την ανατροφή και την διαπαιδαγώγησή τους,  και προσπαθεί να μη βαρυγγομεί. “Η μάνα δεν κουράζεται γιατί όλα τα κάνει με την καρδιά της“, διάβασε στο βιβλίο του γέροντα Παισΐου. Για τα παιδάκια της όλος ο κόπος και με χαρά τον κάνει, αλλά ώρες ώρες νιώθει τόσο κουρασμένη, τόσο εξαντλημένη …και πώς πονά και η μέση της…! Κάθε τόσο στρέφει το βλέμμα της στην Παναγιά την Βρεφοκρατούσα και μυστικά δέεται και ζητά στήριξη. Η Παναγιά ως μάνα νιώθει τον κόπο της μητρότητας…

Παλεύει η Ελένη με χαμόγελο, με γεμάτη την ψυχή από την αγάπη που της ανταποδίδουν τα βλαστάρια της .Ώρες- ώρες όμως, κατά τις λίγες στιγμές της χαλάρωσης που έχει, ένας λογισμός τριβελίζει μέσα της και την αναστατώνει: «Άραγε, έχουν νόημα όλοι αυτοί οι κόποι; Μήπως παιδεύεται παραπάνω απ΄ ό,τι χρειάζεται; Ας πάρει μια γυναίκα η πεθερά της να την βοηθάει, τι την κρατάει την σύνταξη; Ας πάνε και τα δυο της τα μικρούλια στον παιδικό σταθμό, αφού το δικαιούται δωρεάν, τι κάθονται όλη μέρα στο σπίτι και την ζαλίζουν; Και το μικρούλι έγινε ήδη έξι μηνών, ας σταματήσει να το θηλάζει, δεν αντέχονται άλλο τα ξενύχτια… Και γιατί να τα τρέχει όλο το απόγευμα στις εξωσχολικές δραστηριότητες; Ας τα βάλει να δουν κανένα παιδικό στην τηλεόραση, να ηρεμήσει το κεφάλι της…. Ας έρθουν και οι γονείς της να τα κρατήσουν δυο μέρες να πάει μια εκδρομή με τον άντρα της. Μόνο να καμαρώνουν ότι έχουν πολλά εγγόνια; Άνθρωπος είναι και αυτή, κουράστηκε πια! όλο με παιδιά έχει να κάνει, κάποιες στιγμές αισθάνεται ότι ξεπερνά τις αντοχές της, σωματικές και ψυχικές.

«Έχω και εγώ ανάγκες», σκέφτεται, «χρειάζομαι και εγώ προσωπικό χρόνο». Δεν είναι ανάγκη να είμαι συνεχώς μαζί με τα παιδιά. Θα τα βολέψω στον παιδικό, στο ολοήμερο, θα πάρω και μια κοπέλα για το μωρό και θα αρχίσω πάλι την δουλειά μου, που την άφησα στην μέση για την οικογένεια».

Μέσα σε τέτοιες σκέψεις μπερδεύεται πολλές φορές η Ελένη. Και χάνει προς στιγμήν την ηρεμία και της και νοιώθει ότι ξεφεύγει από τον προσανατολισμό της. «Τι να πω, δεν ξέρω αν αξίζει τόσος κόπος… Όλα για τα παιδιά, και εγώ… στην άκρη», καταλήγουν οι συλλογισμοί της.

Με το μεσημεριανό φαγητό, τα διαβάσματα και τα πηγαιν΄ έλα στις δραστηριότητες των παιδιών, έφτασε πια το βράδυ. Θα τα κοιμήσει νωρίς σήμερα, έχει κανονίσει να πάει για εξομολόγηση στον πνευματικό της. Είναι δίπλα στο σπίτι η εκκλησία, θα πεταχτεί με το μωρό, τα άλλα θα τα σταυρώσει και θα φύγει. Θα γυρίσει εν τω μεταξύ και ο άντρας της.

**************

Στην συνάντηση με τον πνευματικό, μετά την εξαγόρευση των κριμάτων της, καταθέτει στα χέρια του Γέροντα τους κλυδωνισμούς της ψυχής της. Πολύπειρος εκείνος, γεμάτος αγάπη και κατανόηση, έχει τον τρόπο να  γαληνεύει την ψυχή της:

«Παιδί μου, σήμερα δεν θα σου δώσω συμβουλές. Μόνο θα σου υπενθυμίσω την φράση του αποστόλου Παύλου  «ἡ  γυνὴ  σωθήσεται  διὰ τῆς τεκνογονίας, ἐὰν μείνωσιν ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ καὶ ἁγιασμῷ μετὰ σωφροσύνης. » Και μια ιστορία από το Γεροντικό θα σου διηγηθώ και ΕΣΥ επέλεξε πώς θα κινηθείς. Ο Θεός μας σέβεται την προσωπική μας ελευθερία, εμείς αναλαμβάνουμε τις συνέπειες των αποφάσεών μας. Άκου, λοιπόν,παιδί μου:

*****************

Ένας Γέροντας μόναζε στην έρημο και το διάστημα που περπατούσε για να προμηθεύεται το νερό ήταν δώδεκα μίλια.

Κάποια φορά λοιπόν που πήγε να πάρει νερό, βαρέθηκε και είπε:

“Τι χρειάζεται αυτός ο κόπος; Θα ΄ρθω να μείνω κοντά στο νερό”.

Μόλις το΄πε αυτό, στρέφει το κεφάλι και βλέπει κάποιον να τον ακολουθεί και να μετράει τα βήματά του.

Τον ρωτάει ευθύς: “Ποιος είσαι εσύ;”

“Άγγελος Κυρίου -του απαντά- σταλμένος να μετρήσω τα βήματά σου για να σου δώσω τον μισθό σου”.

Μόλις τ΄ άκουσε αυτό ο Γέροντας, ενθαρρύνθηκε, έγινε προθυμότερος και πήγε άλλα πέντε μίλια πιο βαθιά στην έρημο.

(Από το Μεγάλο Γεροντικό)

*************

Γαληνεμένη βγήκε η Ελένη από την πόρτα του εξομολογητηρίου, σίγουρη πια ότι άξιζε τον κόπο όλος αυτός ο κόπος που καταβάλει για τα παιδιά της και για την οικογένειά της.

Και όταν οι λογισμοί και οι σκέψεις πάνε να την μπερδέψουν και να την συγχύσουν, φέρνει στο νου της την ιστορία με τον Άγγελο που μετράει τα βήματα και παίρνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσει με χαρά και χαμόγελο τον ευλογημένο αγώνα της μητρότητας.

Aλεξ. Χ. Τ