Η τεντωμένη χορδή του τόξου…

.

.

(Λίγες σκέψεις, βιαστικά γραμμένες…)

Το καλοκαίρι είναι μια ιδιαίτερα απαιτητική περίοδος για εμένα. Αλλά κάποιες φορές αυτό βγαίνει «σε καλό», καθώς αναθεωρώ στόχους και θέτω προτεραιότητες, ώστε να μπορέσω να τα βγάλω πέρα, με όσο περισσότερη ηρεμία και χαρά γίνεται… 

Σκεφτόμουν την ιστορία με τον γέροντα και τον κυνηγό, στην έρημο. (δες , αν θέλεις, παρακάτω).

Αν είμαι συνεχώς «τεντωμένη» και σωματικά και ψυχικά, θα «σπάσω». 

Αν στοχεύω με το «βέλος » μου πολύ μακριά , πέρα από τις δυνατότητες και τις πραγματικές ανάγκες μου, πάλι θα «σπάσω»…

.

Χρειάζεται διάκριση σε όλα, να μην υπερβαίνω τις δυνάμεις μου, να μην φτάνω στα όρια των αντοχών μου, να μην θέλω εγωιστικά να επωμιστώ βάρη μεγαλύτερα απ΄αυτά που μπορώ να σηκώσω.

Και το σώμα κουράζεται, αλλά και η ψυχή.

.

Και πρέπει να το κατανοώ αυτό και για τον εαυτό μου, αλλά και για τους άλλους- δεν μπορώ να ζητώ πχ από τα παιδιά μου  περισσότερα απ΄αυτά που μπορούν να ανταποκριθούν.  Γιατί ή θα αποθαρρυνθούν και θα τα παρατήσουν ή …

Ούτε μπορώ να αναμένω από άλλους περισσότερα απ΄όσα μπορούν να μού δώσουν…

Επιπλέον να βοηθήσω , κυρίως τα παιδιά, να καταλάβουν την έννοια του σεβασμού στις προσωπικές ανάγκες του άλλου- ακόμα και οι δυνάμεις της μητέρας δεν είναι ανεξάντλητες, ούτε τους βοηθά να τα θεωρούν όλα «δεδομένα».

.

Και το σώμα χρειάζεται ανάπαυση, αλλά και η ψυχή, που έχει ανάγκη από τροφή πνευματική, ώστε να μπορεί να προσφέρει και στους άλλους… «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος».

.

Μόνο από Ψηλά μπορώ να ζητώ συνεχώς, «προς το συμφέρον της αιτήσεως», όμως…

Ας κρατήσω τα ουσιαστικά «και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν».

.

Καλή δύναμη.

με την αγάπη μου,

Αλεξία

.

.

«Διάκρισις εἶναι ἡ ἱκανότης νά διακρίνῃ κανείς τήν ἀλήθεια, νά κρίνῃ μέ δικαιοσύνη, ν’ ἀποφασίζῃ καί νά ἐνεργῇ σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον.
Κατά τόν Μέγα Ἀντώνιο εἶναι ἡ μεγίστη τῶν ἀρετῶν, διότι ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Κατά τόν ὅσιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος εἶναι “ἡ τοῦ Θείου Θελήματος ἀσφαλής κατάληψις ἐν παντί καιρῷ καί τόπῳ καί πράγματι…, σκοτίας λύχνος, πεπλανημένων ἐπάνοδος, μυωπαζόντων φωτισμός”.

Στοιχειώδη διάκρισι ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Θολώνει ὅμως καί σκοτίζεται μέ τά διάφορα πάθη. Ἐνῶ λεπτύνεται καί φωτίζει μέ τήν πνευματική καλλιέργεια, τήν προσευχή, τήν μελέτη, τήν ταπείνωσι, τήν ἐγκράτεια, τήν κάθαρσι γενικά ἀπό τά πάθη.

.
Ὅταν ἡ διάκρισις παγιωθῇ στήν ψυχή, ὁ πιστός γίνεται τηλαυγής φάρος καί ἀπλανής ὁδηγός. Γίνεται ἀνιχνευτής καί ἑρμηνευτής σκοτεινῶν καταστάσεων καί δυσκόλων προβλημάτων.
Γίνεται λύρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!

.

.

η ιστορία με το τεντωμένο τόξο:

Ὁ Μέγας Ἀντώνιος καί ὁ κυνηγός
Ἕνας κυνηγός, βλέποντας τόν “πατριάρχη τῆς ἐρήμου” Μέγα Ἀντώνιο (251 – 356) ν’ ἀστειεύεται μέ τούς ὑποτακτικούς του, σκανδαλίσθηκε. Θέλοντας ὁ ὅσιος νά τόν διδάξῃ ὅτι μερικές φορές ἡ διάκρισις ἐπιβάλλει κάποια συγκατάβασι στήν πολλή αὐστηρότητα, τοῦ εἶπε:
-Τέντωσε τό τόξο σου.
Ὁ κυνηγός ὑπήκουσε. Ὁ ὅσιος τοῦ εἶπε πάλι:
-Τέντωσέ το περισσότερο.
Ὁ κυνηγός τό τέντωσε περισσότερο, ὁπότε ὁ ὅσιος τοῦ εἶπε ξανά:
-Τέντωσέ το ἀκόμα πιό πολύ.
Ὁ κυνηγός διαμαρτυρήθηκε:
-Ἄν τό τεντώσω περισσότερο, θά σπάσῃ.
-Τό ἴδιο θά συμβῇ, ἀποκρίθηκε ὁ ὅσιος, καί μέ τούς ἀδελφούς, ἐάν ἀγωνίζωνται συνεχῶς σκληρά, χωρίς καμμιά ἀνάπαυσι καί ἀναψυχή.
(Γεροντικόν)

.

(τα κείμενα σε πολυτονικό από εδώ:  «ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ» ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ , ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ )

.