Τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων…

.

Με τον ερχομό του Ιουνίου, καλωσορίζοντας το Καλοκαίρι, ήρθαν στην μνήμη μου εικόνες από τα καλοκαίρια που περνούσαμε στο ορεινό χωριό μας. Κάθισα και τις κατέγραψα, όσο είναι δυνατόν να μεταφέρω τις αναμνήσεις σε λίγες, άτεχνες γραμμές…

.

.

Τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων είναι χρωματισμένα στη μνήμη της καρδιάς μου

με το πράσινο του δάσους  και το θαλασσί του απέραντου ουρανού.

Αρωματισμένα με άρωμα παράδοσης και πηγαίας πίστης.

.

Η γιαγιά και ο παππούς- φύλακες άγγελοι- παράστεκαν κοντά μας, προλαβαίνοντας τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας,αλαφρώνοντας τον κόπο των γονιών μας.

.

Ανεμελιά και ξενοιασιά… τίποτα δεν περιόριζε τον ορίζοντα των ονείρων μας.

Ασφάλεια και σιγουριά… τριγυρνούσαμε  ελεύθεροι, χωρίς φόβο, στα βουνά και στα λαγκάδια.

Παιχνίδι με τα γειτονόπουλα ολημερίς, χωρίς υποχρεώσεις και έγνοιες.

.

Πρωινά με Λειτουργίες στα ξωκκλήσια των λόφων, στο ιστορικό ερειμωμένο Μοναστήρι

και αυγουστιάτικα απογεύματα με την Παράκληση της μεγάλης Μάνας μας.

.

Ο λευκασμένος παπούλης ολοπρόθυμα διακονούσε το ποίμνιό τους, οδοιπορώντας μεγάλες αποστάσεις για να μεταβεί στα χωριουδάκια της ενορίας του.

.

Ξωκκλήσια που πρόσμεναν να ανάψουμε το σβηστό καντηλάκι τους

και προσκυνητάρια που δέχονταν το κεράκι της άδολης ψυχής μας.

.

Περίπατοι σε πυκνά δάση και σκιερά μονοπάτια, όπου μόνιμοι κάτοικοι ήταν ζώα που βλέπαμε μόνο σε βιβλία.

.

Αμάραντα αγριολούλουδα στις πλαγιές και σπάνια άνθη κάτω από τα πυκνά φυλλώματα.

.

Πηγές με γάργαρα, κρυστάλλινα νερά που ξεδιψούσαν τα κοπάδια και οι βοσκοί.

.

Μακρινές οδοιπορίες μέχρι τα ξεχασμένα χωριουδάκια και φιλοξενία ολοπρόθυμη από τους μοναχικούς κατοίκους τους, στα πανηγύρια των αγίων τους.

.

Άνθρωποι απλοί, ανεπιτήδευτοι, ανοιχτόκαρδοι… Μορφές βιβλικές, γεροντικές, γεμάτες με τη σοφία της ζωής.

.

Η γειτονιά και η κοινότητα στην πιο όμορφη εκδοχή τους.Ο ένας νοιάζονταν ειλικρινά για τον άλλο, χωρίς προαπαιτούμενα και χωρίς ζητούμενα. Όλων τα παιδιά ήταν παιδιά του χωριού…

.

Και εμείς, να μην χορταίνουμε την καλοκαιρινή ανάπαυλα, την ζωογόνα “ανάσα” από την χειμωνιάτικη  ζωή στην πόλη.

.

Ζηλευτά χρόνια…

Με λίγα υλικά αγαθά,  χωρίς πολλές ανέσεις, χωρίς τεχνολογικά επιτεύγματα, μακριά από τον “πολιτισμό”,αλλά με την καρδιά γεμάτη με άλλο πλούτο.

.

Τα καλοκαίρια στο χωριό έχουν αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στην ψυχή μου

και πάντα θα τα νοσταλγώ με λαχτάρα.

Χρόνια που δεν γυρνούν πίσω και εύχομαι ολόψυχα να μπορούσαν να τα ζήσουν και τα παιδιά μας.

.

Αλεξία

.

.

Καλό και ευλογημένο μήνα, καλό καλοκαίρι!

.

.