ΨΥΧΙΚΟΣ ΜΟΧΘΟΣ (ποίημα)

.

ένα υπέροχο ποίημα από την αγαπημένη φίλη και αναγνώστρια του ιστολογίου, Ευτυχία Χατζηνικολάου

.

.

Ο ουρανός συννέφιασε με λογιών λογιών βαριά, μαύρα σύννεφα

κι οι πρώτες σταγόνες της θλίψης, άρχισαν να σταλάζουν στην ψυχή μου.

Να τη βαραίνουν.

.

Στην αρχή ψιλοβρόχια, μα στη συνέχεια ξέσπασε δυνατή η μπόρα.

.

Κι η ψυχή μου, κρατώντας την ομπρέλα της προσευχής,

να πασχίζει να σταθεί…

γονατιστή,

κάτω απ’ του Θεού το βλέμμα.

.

Να βλέπει μπροστά της τη Σκύλα και τη Χάρυβδη,

αλλά να ντύνεται το ένδυμα της υπομονής.

Να περιμένει…υπομένοντας… κοιτώντας Ψηλά.

.

Και η άνωθεν βοήθεια καταιγιστική, αστραπιαία…

.

Καράβι η Εκκλησία

και πώς να μη νιώθω ασφαλής μέσα της!

.

Το όνομα της Μεγαλόχαρης,

ασπίδα ανυπέρβλητη σε κάθε κίνδυνο,

σε κάθε πόνο ψυχικό και σωματικό.

.

Ειρήνευσε  ο ηγεμών νους, καταλάγιασε η φουρτούνα.

Το μαντήλι της ελπίδας σκούπισε τα δάκρυα της θλίψης.

Ο ήλιος της πίστης έδιωξε τα σύννεφα,

έλαμψε και πάλι η χαρά.

.

Βγήκα βόλτα στη γειτονιά της συγχώρεσης,

βοούσε γλυκά μέσα μου το «Πάτερ, άφες αυτοίς…»

και μάζεψα απ’ το λιβάδι της ζωής,

τα λουλούδια της αγάπης, τα πιο όμορφα από όλα,

να τα προσφέρω σε όσους με πλήγωσαν.

.

Ξεδίψασε η ψυχή μου,

βρήκε παρηγοριά,

ατσαλώθηκε,

όταν πλησίασε ταπεινά

τ’ Αχτινοδεμένο Δισκοπότηρο.

.

.

.

.

Είναι στιγμές, που μικρά συννεφάκια έρχονται να σκιάσουν τον ουρανό της ζωής μας, ευτυχώς προσωρινά, γιατί με ένα ελαφρύ αεράκι διαλύονται.

Είναι, όμως, και στιγμές, που νιώθουμε όλα να γκρεμίζονται γύρω μας και μέσα μας.

Δυστυχώς, υπάρχουν και σύννεφα, που έρχονται για να μείνουν, περισσότερο από όσο θα θέλαμε… ίσως για να μας υπενθυμίσουν πόσο όμορφη είναι η ζωή, τι πραγματικά αξίζει σε αυτή , πόσο ευλογημένοι είμαστε για όσα μας έχουν δοθεί…. ίσως και για να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας.

Μεγάλη η δύναμη, που αντλούμε, αυτές τις δύσκολες, πραγματικά, στιγμές από Εκείνον.

.

Με τις θερμές ευχές μου, ο Θεός να οπλίζει με κουράγιο, υπομονή και δύναμη κάθε ψυχή πονεμένη και αγωνιζόμενη, χαρίζοντας της, την πιο αίσια έκβαση, όποιο κι αν είναι το δικό της σύννεφο στη ζωή.

 

Ευτυχία Χατζηνικολάου

.

.

.