Κάθε μέρα, νέα αρχή…

 

Είναι στιγμές που νιώθω πως όλα τα κάνω λάθος…

μια απογοήτευση τρυπώνει στην ψυχή μου και αναρωτιέμαι:

«τόσος κόπος και μόχθος…

το αποτέλεσμα , όμως, θα είναι καλό, θα είναι αγαθό ;

ή έδωσα λανθασμένη διαπαιδαγώγηση στα παιδιά μου;…»

 

Τέτοιες στιγμές ας μην ξεχνώ πως, αν κάτι καλό έκανα

ή κάτι λάθος δεν έκανα

μόνο με την βοήθεια της Θεία Χάρης επιτεύχθηκε.

Ελάχιστες οι ανθρώπινες δυνάμεις μου,

χωρίς την συνδρομή του Θεού, ελάχιστα μπορώ να πετύχω.

Τον εαυτό μου δεν μπορώ να «βάλω σε σειρά»,

πώς θα καταφέρω να βοηθήσω τα παιδιά μου;…

 

Ας μην ξεχνώ πως η ταπείνωση προσελκύει το έλεος του Θεού…

η «συντετριμμένη» καρδία και η αίτηση του ελέους Του.

 

Γιατί στην πνευματική μας πορεία και στον ρόλο μας ως γονείς,  δεν υπάρχει σταθερή κατάσταση:

κάθε μέρα δίνουμε εξετάσεις, κάθε μέρα επιτυγχάνουμε ή αποτυγχάνουμε…

κάθε μέρα, μέχρι  το τέλος της επίγειας πορείας.

 

Μόνο στο έλεός Του ελπίζουμε…

 

Ας μην αμελώ να βάζω κάθε μέρα νέα αρχή…

με ελπίδα στην ευσπλαγχνία του Θεού, όχι στις δικές μου, πεπερασμένες δυνάμεις.

Και με πνευματικό οδηγό, που να με καθοδηγεί με την χάρη του Μυστηρίου της Μετανοίας, γιατί μόνη μου είναι πολύ πιθανόν να «αποπροσανατολιστώ».

 

 Τι είνει, εν τέλει, εκείνο που σώζει τα παιδιά, αλλά και τους ίδιους τους γονείς; (απαντά ο άγιος Πορφύριος, απόσπασμα από εδώ):

 

“Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. 

Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους.

Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την χάρη».

.

 

σκέψεις από το προσωπικό μου ημερολόγιο

Αλεξία