(ξε) κούραση…

.

.

Eίναι κάποιες περίοδοι στη ζωή μας πολύ απαιτητικές… από τότε όμως που πρωτοέγινα μάνα, κατάλαβα τι θα πει πραγματική κούραση- δεν χρειάζεται να σας την περιγράψω, θα την έχετε ζήσει και εσείς… «τίποτα δεν αποκτιέται χωρίς κόπο και μόχθο», πόσο μάλλον στην μητρότητα…

 

Μόλις μπήκα από μια αναζωογοννητική βολτούλα στην εξοχή και νιώθω ήδη να μου έχει φύγει ένα μεγάλο μέρος της κόπωσης.

Μια ακόμα πολύ γεμάτη μέρα πλησιάζει στο τέλος της… Τον τελευταίο καιρό είναι για εμένα πολύ φορτωμένο το πρόγραμμα. (λες να θέλω να κάνω πράγματα πάνω από τις δυνάμεις και τις αντοχές μου;… πάντα χρειάζεται να παίρνεις μια μικρή απόσταση και να τα βλέπεις τα πράγματα με μια πιο ξεκάθαρη ματιά…).

.

Πήγα τα μεγάλα παιδιά σε μια δραστηριότητα που έχουν και, με τα μικρά, κάναμε έναν περίπατο. Σύντομος μεν, αλλά απαραίτητος…Αλλάζει η διάθεση, ανοίγει η ψυχή κοντά στην φύση… Καθαρίζει το μυαλό από τις έννοιες.

Αυτό που θυμήθηκα χαζεύοντας τον ουρανό, είναι κάποια λόγια που πριν χρόνια είχα ακούσει από τον πνευματικό μου πατέρα (τότε που μικρομάνα «λύγιζα» κάτω από το βάρος και τις ευθύνες του καινούριου μου ρόλου) και που χαράκτηκαν στην μνήμη μου:

«Η σωματική κούραση περνάει και φεύγει… Η ψυχική είναι αυτή που μένει».

.

Κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα αλλάξω, έτσι είναι.Το μεγάλωμα των παιδιών έχει το δικό του «κόστος».

Πολλά μπορώ να τα απλουστεύσω, όπως οι δουλειές του σπιτιού.

Και άλλα να τα αποφύγω… (όπως ο ψυχικός «φόρτος», ειδικά σε περιόδους που νιώθω ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω).

.

Και ας θυμάμαι και αυτά τα λόγια του γιατρού μου:

«Να προσέχεις τον εαυτό σου για χάρη των παιδιών σου».

 

Άλλα δεν θα γράψω, ας ξεκουραστώ λίγο μαζί με το μωρό μου. Οι δουλειές μπορούν να περιμένουν!…

.

καλή δύναμη σε όλους μας!

με την αγάπη μου,

Αλεξία