Από την ακολουθία του γάμου

.

.

Κάποια κείμενα, κάποια λόγια, όσες φορές κι αν τα ακούσω, μου προκαλούν συγκίνηση…

Την Κυριακή βρέθηκα στο γάμο μιας φίλης και ένιωσα ότι αξίζει να παρακολουθώ με προσοχή την ακολουθία ,ακόμα και να διαβάζω τακτικά τις ευχές του γάμου. Είναι όμορφο να αναθυμάμαι και τον δικό μας γάμο και τις κατευθύνσεις που δίνει η σοφία του Θεού μέσα από τα λόγια της ακολουθίας, και ειδικά από το Αποστολικό ανάγνωσμα. Έχουμε ανάγκη από υπενθυμίσεις στην κοινή πορεία μας, για να την βαδίζουμε απρόσκοπτα , με ομόνοια και αλληλοκατανόηση, και να φτάσουμε στο τέρμα της ζωής μας μονοιασμένοι και αγαπημένοι, όπως ένθερμα την ξεκινήσαμε…

.

Αντιγράφω (από εδώ) το αρχικό κείμενο και την μετάφραση του αποστολικού αναγνώσματος του γάμου:

 

 

Ἀδελφοί, εὐχαριστεῖτε πάντοτε ὑπὲρ πάντων, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ Θεῷ καὶ Πατρί, ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ.

Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ, ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος.

Ἀλλ᾿ ὥσπερ ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί.

Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ, καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι, ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν Ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ᾿ ἵνᾳ ᾗ ἁγία καὶ ἄμωμος.

Οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας, ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα· ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ· οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ᾿ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν Ἐκκλησίαν· ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ·

ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δὺο εἰς σάρκα μίαν. Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ᾿ ἕνα, ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.

.

,

η μετάφραση:

Ἀδελφοί, νὰ εὐχαριστεῖτε πάντοτε γιὰ ὅλα τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ὑποτάσσεσθε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο μὲ φόβο Χριστοῦ.

Οἱ γυναῖκες νὰ ὑποτάσσεσθε στούς ἄνδρες σας σὰν νὰ ὑποτάσσεσθε στὸν Κύριο, διότι ὁ ἄντρας εἶναι κεφαλὴ τῆς γυναίκας, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτός εἶναι σωτήρας τοῦ σώματος (τῆς Ἐκκλησίας).

Ἀλλὰ ὅπως ἀκριβῶς ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται στὸν Χριστό, ἔτσι καὶ οἱ γυναῖκες νὰ ὑποτάσσονται στοὺς ἄντρες τους σὲ καθετί.

Οἱ ἄντρες νὰ ἀγαπᾶτε τίς γυναῖκες σας, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τήν Ἐκκλησία καὶ θυσιάστηκε γι᾿ αὐτή, γιὰ νὰ τὴν ἁγιάσει, ἀφοῦ τὴν καθαρίσει μὲ τὸ ἅγιο βάπτισμα μὲ τὸν λόγο τῆς ἐπικλήσεως ποὺ τὸ συνοδεύει, καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὴν στήσει στὸ πλευρό του σὰν νύμφη ἔνδοξη τὴν Ἐκκλησία, χωρὶς νὰ ἔχει στίγμα ἢ κηλίδα ἢ κάτι τέτοιο, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἁγία καὶ ἄμεμπτη.

Ἔτσι ὀφείλουν οἱ ἄντρες νὰ ἀγαποῦν τίς γυναῖκες τους, ὅπως τὰ ἴδια τους τὰ σώματα· ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὴν γυναίκα του τὸν ἑαυτό του ἀγαπᾶ· γιατὶ κανεὶς ποτὲ δὲν ἐμίσησε τὴν σάρκα του, ἀλλὰ τὴν τρέφει καὶ τήν περιθάλπει, ὅπως καὶ ὁ Κύριος τὴν Ἐκκλησία· γιατὶ εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ἀποτελοῦμε τήν Ἐκκλησία, μέλη ἀπὸ τὸ σῶμα του, ἀπὸ τὴν σάρκα του καὶ ἀπὸ τὰ ὀστά του·

γι᾿ αὐτὸ τὸν λόγο θὰ ἐγκαταλείψει ὁ ἄνθρωπος τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα του καὶ θὰ προσκολληθεῖ στὴν γυναίκα του καὶ θὰ γίνουν οἱ δυό τους μιὰ σάρκα (θὰ εἶναι ἕνα σῶμα). Τὸ μυστήριο τοῦτο εἶναι μεγάλης σημασίας καὶ ἐγὼ τὸ παρομοιάζω (παραλληλίζω) μὲ τὸν δεσμὸ πού ἔχει ὁ Χριστός μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ἀνεξάρτητα ὅμως ἀπὸ αὐτὸ καὶ ἐσεῖς ποὺ εἶστε νυμφευμένοι, ὁ καθένας χωριστὰ ἂς ἀγαπᾶ τὴν γυναίκα του ἔτσι ὅπως ἀγαπάει τόν ἑαυτό του, καὶ ἡ γυναίκα νὰ σέβεται τόν ἄντρα της

.

.

και κάποια ακόμα λόγια:

Ὕστερα ὁ Ἱερέας ἀνασηκώνει καί τοποθετεῖ πάνω ἀπό τά κεφάλια τῶν νεονύμφων τά στέφανα· καί ἀφοῦ ἀνασηκώσει τό στεφάνι τοῦ Νυμφίου (γαμπροῦ), λέγει·

 

Μεγαλύνθητι, Νυμφίε, ὡς ὁ Ἀβραὰμ, καὶ εὐλογήθητι ὡς ὁ Ἰσαάκ, καὶ πληθύνθητι ὡς ὁ Ἰακώβ, πορευόμενος ἐν εἰρήνῃ καὶ ἐργαζόμενος ἐν δικαιοσύνῃ τάς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ.

 

Καί καθώς ἀνασηκώνει τό στεφάνι τῆς Νύμφης λέγει·

Καὶ σύ, Νύμφη, μεγαλύνθητι ὡς ἡ Σάῤῥα, καὶ εὐφράνθητι ὡς ἡ Ῥεβέκκα, καὶ πληθύνθητι ὡς ἡ Ῥαχήλ, εὐφραινομένη τῷ ἰδίῳ ἀνδρί, φυλάττουσα τοὺς ὅρους τοῦ νόμου, ὅτι οὕτως ηὐδόκησεν ὁ Θεός.

.

.

Μεγάλος στήν πίστη καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ νά γίνεις, Νυμφίε, ὅπως μεγάλος γιά τήν πίστη του στό Θεό, τήν ἀρετή του καί τήν τήρηση τοῦ θείου θελήματος ἔγινε ὁ Ἀβραάμ· εἴθε νά σέ εὐλογήσει ὁ Θεός, ὅπως εὐλόγησε τόν Ἰσαάκ, καί εἴθε νά ἀποκτήσεις πλῆθος ἀπογόνων, ὅπως ὁ Ἰακώβ, ζώντας μέ εἰρήνη καί ψυχική γαλήνη καί ἐφαρμόζοντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπιβάλλει (ἀπαιτεῖ, ὁρίζει) ἡ θεία δικαιοσύνη.

Καί σύ, Νύφη, εἴθε νά γίνεις μεγάλη, ὅπως μεγάλη γιά τήν ἀγάπη της καί τό σεβασμό πρός τόν ἄντρα της ἔγινε ἡ Σάρρα, καί εἴθε νά εὐφρανθεῖς, ὅπως ἡ Ρεβέκκα, καί εἴθε νά δεῖς πλῆθος τέκνων, ὅπως ἡ Ραχήλ, νιώθοντας πληρότητα χαρᾶς καί εὐφροσύνης μέ τόν ἄντρα σου, φυλάγοντας ὅ,τι ὁρίζει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ· διότι ἔτσι θέλησε ὁ Θεός νά γίνεται στό γάμο, ἔτσι μέ τήν πανσοφία του τά κανόνισε ὁ Θεός.

.

.

οι προστάτες του γάμου:

ΑΓΙΟΙ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΦΕΒΡΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΡΟΜ(25-6)Το άγιο ζευγάρι που έμεινε μαζί αιώνια, προστάτες των έγγαμων ζευγαριών

.