Έρχονται πάλι εκλογές… και η δική μου ευθύνη ως μάνα: «έκαστος εφ ω ετάχθη»

.

.

Με τις εκλογές να είναι και πάλι στο προσκήνιο, με την κατάσταση του κράτους να πηγαίνει (ομολογουμένως) από το κακό στο χειρότερο… μια αγωνία έχει φωλιάσει στην ψυχή μου.Το μέλλον της Πατρίδας μας φαντάζει τόσο δυσοίωνο… Σε τι καιρούς μεγαλώνουν τα παιδιά μας; Άραγε θα βελτιωθεί κάποτε η κατάσταση; Για πόσο θα ζούμε σε αυτή την αγωνία;… σκέψεις που τριγυρίζουν στο μυαλό όλων μας, μάς τυραννούν και δεν βρίσκουν απάντηση…

Όσο και να σκέφτομαι, όσο και να βασανίζω το μυαλό μου, κάποιο σίγουρο συμπέρασμα δεν μπορώ να έχω. Και καταλήγω πάλι σε αυτά που είχα γράψει πριν λίγο καιρό, στις προηγούμενες εκλογές- διαπιστώσεις είναι όλα αυτά που έγραψα , η «υλοποίηση» μετράει…:

Μπροστά στις εκλογές…(σκέψεις μιας μητέρας)

Και επειδή ως μάνα είμαι σε διαρκές τρέξιμο, οι έννοιες στριφογυρίζουν στο μυαλό μου, ο «ήρεμος» χρόνος μου είναι ελάχιστος… αναρωτιέμαι πού θα βρω τον κατάλληλο καιρό για προσευχή, για επίκληση της Άνωθεν βοήθειας. Η απάντηση έρχεται και πάλι από τον άγιο Παΐσιο, μέσα από ένα καταπληκτικό κείμενο που αφοπλίζει κάθε μου δικαιολογία-  αντιγράφω ένα τμήμα του κειμένου και εδώ , για να το διαβάζω και να βρίσκω τον προσανατολισμό μου:

.

.

— Γέροντα, μία μητέρα μου είπε: «Είμαι αδύναμη σωματικά και κουράζομαι πολύ. Ούτε τις δουλειές προλαβαίνω να κάνω, ούτε μου μένει χρόνος για προσευχή».

—  Να απλοποιήσει την ζωή της  για να της μένει χρόνος και για προσευχή. Με την απλότητα μια μητέρα μπορεί να κάνει πολλή προκοπή.

.

— Και όταν, Γέροντα, μια μάνα έχει πολλά παιδιά και πολλές δουλειές;

—  Όταν κάνει τις δουλειές στο σπίτι, δεν μπορεί συγχρόνως να προσεύχεται; Εμένα η μητέρα μου μου έμαθε να λέω την ευχή. Όταν σαν παιδιά κάναμε καμμιά αταξία και πήγαινε να θυμώση, την άκουγα που έλεγε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όταν έβαζε το ψωμί στο φούρνο έλεγε: «Εις το όνομα του Χριστού και της Παναγίας». Και όταν ζύμωνε και όταν μαγείρευε, πάλι έλεγε συνέχεια την ευχή. Έτσι αγιαζόταν και το ψωμί και το φαγητό που έκανε, αγιάζονταν και αυτοί που το έτρωγαν. Πόσες μητέρες που είχαν αγία ζωή είχαν και αγιασμένα παιδιά!

.

— Γέροντα, πώς μπορεί μια νοικοκυρά να ρυθμίση τις δουλειές της, ώστε να έχη χρόνο και για προσευχή; Τι αναλογία δηλαδή πρέπει να υπάρχη ανάμεσα στην εργασία και στην προσευχή;

—  Οι γυναίκες συνήθως δεν έχουν μέτρο στις δουλειές τους. Θέλουν συνέχεια να ανοίγουν δουλειές. Ενώ έχουν πολλή καρδιά και θα μπορούσαν να κάνουν πολύ καλό νοικοκυριό στην ψυχή τους, ξοδεύουν την καρδιά τους σε ασήμαντα πράγματα.

Αλλά η γυναίκα θέλει κάτι όμορφο, χαίρεται  δίνει ένα κομμάτι της καρδιάς της σε αυτό, άλλο κομμάτι σε κάτι άλλο, οπότε τι μένει για τον Χριστό;

Τα χασμουρητά από την κούρασή της στην ώρα της προσευχής.

Όσο απομακρύνεται η καρδιά της γυναίκας από τα όμορφα, τόσο πλησιάζει τον Χριστό. Και όταν η καρδιά δοθή στον Χριστό, τότε έχει μεγάλη δύναμη!

.

Η μάνα καλύτερα είναι να ασχολήται με την ανατροφή των παιδιών, παρά να καταπιάνεται σχολαστικά με το νοικοκυριό, με τα άψυχα πράγματα. Να τους μιλάη για τον Χριστό, να τους διαβάζη βίους Αγίων. Παράλληλα να ασχολήται και με το ξεσκόνισμα της ψυχής της, για να λαμποκοπάει πνευματικά. Η πνευματική ζωή της μητέρας θα βοηθήσει αθόρυβα και τις ψυχές των παιδιών της. Έτσι και τα παιδιά θα ζουν χαρούμενα, και εκείνη θα είναι ευτυχισμένη, γιατί μέσα της θα έχη τον Χριστό. Αν η μάνα δεν ευκαιρεί ούτε ένα «Τρισάγιο» να πει, πώς θα αγιασθούν τα παιδιά της;

.

ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Νοικοκυριό και πνευματική ζωή της μητέρας»

.

Με αγιασμένες μάνες, με αγιασμένα παιδιά…έτσι βελτιώνεται ένα μέρος της κοινωνίας.Και δεν σβήνει η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

.

καλή δύναμη να έχουμε στον αγώνα μας , καλή φώτιση και ο Θεός μαζί μας.

με την αγάπη μου

Αλεξία