via
.
σκέψεις για τις αναπόφευκτες στιγμές της έντασης και της σύγκρουσης με τα παιδιά μου…
..
Κάποιες φορές ίσως είναι προτιμότερο να υποχωρώ προσωρινά από το πεδίο της μάχης
όταν συγκρούονται δυο εγωισμοί ο πόλεμος είναι σκληρός και οι απώλειες και από τις δυο πλευρές μεγάλες
γι αυτό…
…αντί να χαλώ την γαλήνη της οικογένειας…
…αντί να συνεχίζω τις συγκρούσεις…
…αντί να συνδαυλίζω την φωτιά…
ίσως είναι καλύτερα να κάνω ένα βήμα πίσω
.
«η μεγαλύτερη κληρονομιά που θα αφήσετε στα παιδιά σας είναι η ηρεμία», μας τονίζει συχνά ο Γέροντας
.
Κατά βάθος γνωρίζω ότι είμαι και εγώ υπεύθυνη για τις έντονες αντιδράσεις τους… διδάσκω με το δικό μου παράδειγμα
Επομένως…
ας τους διδάξω και την υποχωρητικότητα
και ας ζητήσω από Αλλού τον φωτισμό , που όλοι έχουμε ανάγκη
.
Και τότε θα γαληνέψει και πάλι η ατμόσφαιρα, θα συζητήσουμε ήρεμα την αιτία της διένεξης και μονοιασμένοι και αγαπημένοι θα συνεχίσουμε την πορεία μας!
.
.
με αφορμή τους λόγους του αγίου γέροντος Πορφυρίου:
«Όταν τα παιδιά είναι τραυματισμένα και πληγωμένα από κάποιο σοβαρό ζήτημα, να μην επηρεάζεσθε που αντιδρούν και μιλούν άσχημα. Στην πραγματικότητα δεν το θέλουν, αλλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς στις δύσκολες στιγμές. Μετά μετανιώνουν. Αν, όμως, εσείς εκνευρισθείτε και θυμώσετε, γίνεσθε ένα με τον πονηρό και σας παίζει όλους».
από την ανάρτηση:
“Πολλή προσευχή και λίγα λόγια στα παιδιά” (άγιος Πορφύριος)
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 
Δίκιο έχεις…αλλα ειναι τέτοιοι οι ρυθμοί της ζωής ποια….τόση η κούραση ..κ η υπομονή εχει εξαφανιστεί…..θέλει προσπάθεια..
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σίγουρα, Ευαγγελία μου, θέλει πολλή προσπάθεια…
νομίζω πως τα παιδάκια μας καταλαβαίνουν και μας συγχωρούν και κάποιες δύσκολες στιγμές… αν εμείς τους το «διδάξουμε» με το παράδειγμά μας.
να είσαι καλά, καλή δύναμη να έχουμε! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Όπως το λες είναι Αλεξία, όταν μπορούμε να αποχωρούμε μέχρι να καταλαγιάσει η θύελλα μέσα μας και… γύρω μας, αλλά ακόμη κι αν κάποιες φορές δεν τα καταφέρουμε, ας ζητήσουμε ειλικρινά συγνώμη και τα παιδιά μας θα το καταλάβουν. Και με αυτό τον τρόπο, τα μαθαίνουμε μέσα από το παράδειγμά μας, να αναγνωρίζουν τα λάθη τους και να ζητάνε συγνώμη.
Καλή σου μέρα
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com/
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
ναι, Ελένη μου, η συγγνώμη είναι τόσο σημαντική!
σε ευχαριστώ!
καλή σου μέρα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
“Συγγνώμη, παιδί μου…”
https://antexoume.wordpress.com/2014/12/01/%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CE%BC%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF-%CE%BC%CE%BF%CF%85/#more-12871
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καιρό τώρα, σκεφτόμουν να σε ρωτήσω, τι κανείς οταν τα παιδάκια σου τσακώνονται. Εννοώ οταν φτάνουν σε σημείο να χτυπάνε το ενα το άλλο, οταν ο καυγάς έχει φουντώσει για τα καλά.. Επεμβαίνεις να τα χωριςεις, τι κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις; Δεν ξέρω βέβαια, αν σας συμβαίνει κατι τέτοιο… Ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω σε τέτοιες περιπτώσεις… Αν δεν επέμβω φοβάμαι μήπως χτυπήσουν.. Η πείρα σου με τα παιδια ειναι μεγάλη, και η απάντηση σου, αν βρεις λίγο χρόνο σημαντική. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Νομίζω πως δεν υπάρχει οικογένεια που τα παιδιά αν μην μαλώνουν- και στη δική μας συμβαίνει αυτό και μάλιστα συχνά!
Το καλό με τα παιδιά είναι ότι μαλώνουν «επιφανειακά», δεν κρατούν κακίες και σύντομα, μετά από τον καυγά, τα ξαναβρίσκουν και είναι αγαπημένα.
Γενικότερα , λένε ότι δεν πρέπει να εμπλεκόμαστε στους καυγάδες των παιδιών, εκτός αν χτυπιούνται.
Εμείς προσπαθούμε να συζητάμε μαζί τους, να καλλιεργούμε την αγάπη τους και να βάζουμε όρια του τύπου: «δεν επιτρέπεται να χτυπάμε το αδελφάκι μας».
Ειδικά για τα αγόρια, το «ξύλο» το βλέπουν κάποιες φορές σαν εκτόνωση και παιχνίδι- και αν είναι κλεισμένα στο σπίτι, πιο συχνά θα μαλώσουν… οι βόλτες και το παιχνίδι έξω βοηθούν.
Αντιθέτως, οι εικόνες από την τηλεόραση, ακόμα και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αυξάνουν την επιθετικότητα στα παιδιά- γι αυτό τα αποφεύγουμε.
Αυτά …
εύχομαι να περνάτε όμορφα, ειρηνικά και τα μαλώματα των παιδιών να περνούν όσο πιο ανώδυνα γίνεται!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σ´ευχαριστώ παρά πολύ, Αλεξία. Πολύ χρήσιμα και σωστά τα λόγια σου. Μου δίνεις κουράγιο να συνεχίσω και να γίνω καλύτερη απέναντι στα παιδια μου. Σας ευχαριστώ όλους που σχολιάσατε το θέμα των καυγάδων των παιδιών. Όλες οι ιδέες βοηθούν και όλοι βοηθιομαστε οταν μοιραζόμαστε. Να είστε καλά.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
σε όλες μας δίνει πολύ κουράγιο η επικοινωνία αυτή!
να είσαι καλά, Mamamia!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι τόσο δύσκολο για μένα να μην θυμώνω… μου ανεβαίνει η πίεση, φουντώνω και δεν μαζεύω το στόμα μου. Αυτή είμαι αλλά… με τη μικρή μου δεν ισχύουν τίποτα από τα παραπάνω .. Κάνω μεγάλη προσπάθεια για να τα καταφέρω Αλεξία μου .. δεν ξέρω αν μεγαλώνοντας και πάει 7-8 χρ πχ αν θα έχω την ίδια υπομονή γιατί τότε θα καταλαβαίνει και εκείνη περισσότερο .. ελπίζω όμως μέχρι τότε να διορθωθώ εγώ που είμαι το παράδειγμά της..
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Όλοι στην προσπάθεια είμαστε, Ίριδά μου!
σιγά σιγά τα καταφέρνουμε να βελτιωθούμε… και για χάρη των παιδιών μας.
Κοντά τους , βέβαια, ηρεμούμε, παίρνουμε κάτι από την γαλήνη τους, ειδικά από τα μικρότερα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμφωνώ οτι δεν πρέπει να επεμβαίνουμε ιδιαίτερα στους τσακωμούς τους, αλλά είναι αρκετά δύσκολο…
Πάντως, ενώ είμαι κι εγώ της γνώμης οτι άσκοπες «μάχες» μεταξύ γονιών-παιδιών πρέπει να αποφεύγονται, δεν ξέρω πότε τελικά πρέπει να φωνάξεις, γιατί απλά είσαι αυτός που πρέπει να επιβάλλει τους κανόνες και να βάλεις τα όρια στα παιδιά. Γιατί το πολύ λάου-λάου κι η υπομονή, κάποιες φορές δίνει το σήμα στα παιδιά οτι απλά μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν…
Κι εγώ προβληματίζομαι και…πειραματίζομαι…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Παρασκευή μου, νομίζω ότι η «διάκριση» είναι η μεγαλύτερη αρετή και στην ανατροφή των παιδιών μας… και μακάρι να την έχουμε , γιατί όντως είναι δύσκολο να κινηθούμε πάντα σωστά. Ας μας φωτίζει ο Θεός…να είσαι καλά!
Έψαξα και βρήκα αυτό το κειμενάκι, πάλι από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου:
Τά παιδαγωγικά μέτρα, σύμφωνα μέ τόν Γέροντα, δέν απορρίπτονται, αλλά πρέπει νά λαμβάνονται μέ πολύ πόνο καί αγάπη. Τό μάλωμα πρέπει νά είναι ανάλογο μέ τήν αταξία. Τό υπερβολικό μάλωμα πληγώνει τά παιδιά.
Συμβούλευε ως εξής τούς γονείς: «Όταν (ενν. τά παιδιά) κάνουν αταξίες, νά παίρνετε κάποια παιδαγωγικά μέτρα, αλλά νά μήν τά πιέζετε. Κυρίως νά προσεύχεσθε. Πολλές φορές οι γονείς, καί κυρίως η μητέρα, πληγώνουν τό παιδί γι’ αταξία πού έκανε καί τό μαλώνουν υπερβολικά. Τότε αυτό πληγώνεται. Ακόμη κι άν δέν τό μαλώσεις εξωτερικά καί μέσα σου τό μαλώσεις κι αγανακτήσεις ή τό κοιτάξεις άγρια, τό παιδί τό καταλαβαίνει. Νομίζει ότι η μητέρα δέν τό αγαπάει.
περισσότερα εδώ:
http://www.diakonima.gr/2011/09/03/%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%AF-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85/
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Η γιαγιά μου η καλή είχε πολλά παιδιά, η ένταση και οι καυγάδες στο σπίτι δεν είχαν τελειωμό. Πολλές φορές τα παιδιά πιανόντουσαν και στα χέρια.
Εκείνη ψύχραιμη στην αρχή έκανε στην άκρη και άφηνε τα παιδιά να λύσουν τις διαφορές τους μεταξύ τους και τα παρακολουθούσε από μακριά.
Αλλά τα παιδιά… είναι παιδιά, αργούν να τα βρουν.
Τότε η γιαγιά μου τα φώναζε και τους έλεγε: «Δεν με ενδιαφέρει ποιος το ξεκίνησε αυτό που με ενδιαφέρει είναι να τα βρείτε».
Εύρισκε μια δικαιολογία ότι είχε κάνει μια δουλειά και … «μέχρι να γυρίσω να κρατάει ο ένας τα χέρια του άλλου και να κοιτάζεστε στα μάτια, αν κουραστείτε μπορείτε να αγκαλιαστείτε»
Τα παιδιά ήταν μουτρωμένα στην αρχή και κοιτιόντουσαν με μισό μάτι. κάνοντας μορφασμούς.. αλλά επειδή «το αίμα νερό δεν γίνεται» πολύ γρήγορα ξεκαρδιζόντουσαν… και το σπίτι εύρισκε και πάλι την γαλήνη του…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καταπληκτικό!
Σε ευχαριστώ πολύ, Μέλια μου!
με την άδειά σου θα το κάνω ανάρτηση, να παίρνουμε ιδέες από τις παλιές μάνες που όλα τα προλάβαιναν και τα κατάφερναν…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!