Μια πλεκτή κουβερτούλα για το μωράκι μας!

Πόση αγάπη μπορεί να κρύβει ένα δώρο!…

ένα πλημμύρισμα αγάπης, έννοιας και φροντίδας ένιωσα, καθώς άνοιγα το πακετάκι και ξεδίπλωνα την κουβερτούλα που έλαβα ως δώρο για το μωράκι μας.

Μια υπέροχη, χειροποίητη, πλεκτή κουβερτούλα, σταλμένη από μια φίλη αγαπημένη.

Σε κάθε θηλιά της νιώθω να αναβλύζει η στοργή με την οποία την δούλεψε… ο κόπος και οι ατέλειωτες ώρες που χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το υπέροχο πλεκτό μεταφράζονται σε συναισθήματα βαθιά…

Το χειροποίητο δώρο έχει την δική του, μοναδική αξία…

(περισσότερα δεν θα πω… τα κρατώ καλά φυλαγμένα στην καρδιά μου και στέλνω μια ευχαριστήρια προσευχή προς Εκείνον ο οποίος θέλησε να βρεθεί αυτή η σπάνια ψυχή στον δρόμο μου και να μου παραστέκεται τόσο…)

Ένα «ευχαριστώ» μέσα από την καρδιά μου! και εκ μέρους του μωρού, που θα την πάρει ως «προίκα» και μακάρι να ζεστάνει και δικά του παιδάκια… αυτές οι κουβερτούλες είναι «αθάνατες» και κληρονομούνται από γενιά σε γενιά, μαζί με όλες τις μνήμες που κουβαλούν… ❤

 

 

Ας δούμε την κουβερτούλα μας!

πλεγμένα μοτίφια- τετραγωνάκια ,ενωμένα με τέχνη ώστε να μην διακρίνονται οι ενώσεις, δημιουργούν αυτό το υπέροχο πλεκτό, που περιβάλλεται από μια φροντισμένη δαντέλα. 

το σχέδιο παλιό, απ΄αυτά που πλέον δεν «δουλεύονται» σήμερα, γιατί απαιτούν τεράστια υπομονή και αφοσίωση… και μάλλον εμείς, οι σημερινές πλέκτριες της εποχής της ταχύτητας ,δεν την έχουμε!…

 

στο ίδιο σχέδιο είναι πλεγμένη και μια νυφιάτικη κουβέρτα, που είχε φτιάξει η γιαγιά μου προίκα για τον μπαμπά μου… και τώρα στολίζει το κρεβάτι της αδελφής μου

ίσως αγαπώ τόσο τα πλεκτά και έμαθα επιτέλους σε αυτή την ηλικία να πλέκω, γιατί στις μνήμες των παιδικών μου χρόνων πάντα θα υπάρχει και κάποια πλεκτή δημιουργία:

η γιαγιά να πλέκει ώρες ατελείωτες δαντέλα για τις προίκες μας, οι καναπέδες και τα ντιβάνια στο χωριό να είναι στολισμένα με πλεκτά μαξιλαράκια περίτεχνα, τα τραπεζάκια στολισμένα με σεμεδάκια δαντελωτά, ακόμα και πλεκτά χαλάκια να στολίζουν τα σπιτικά των γιαγιάδων μου

 

μια τέχνη το πλέξιμο που αξίζει να «κληρονομηθεί» στις επόμενες γενιές και να μην χαθεί… (οι κόρες μου άρχισαν να μαθαίνουν) ευτυχώς που επανήλθε στην μόδα, έστω από το εξωτερικό, και ασχολούνται πλέον και οι νέες γυναίκες με αυτή την τόσο χαλαρωτική και δημιουργική ενασχόληση.

Καλά πλεξίματα στις πλέκτριες , και όσες κοπέλες θέλετε να μάθετε βελονάκι πάρτε την απόφαση, δεν είναι και τόσο δύσκολο! αξίζει!!!

 

με την αγάπη μου,

Αλεξία